Παρασκευή 28 Φεβρουαρίου 2014

Η ΣΠΙΘΑ ΝΕΩΝ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ ΣΤΑ ΣΚΟΠΙΑ

Προς τους παραχαράκτες της ιστορίας των Βαλκανίων.
Όταν αναφέρεστε στην Ελλάδα και στους  Έλληνες, καλό θα ήταν να παραλείπετε το όνομα Βενιζέλος, διότι  ο κ. Ε. Βενιζέλος πολύ απλά ανήκει στην κυβέρνηση μειοδοσίας ,των δοσίλογων και των μνημονίων,η οποία δρα βάση οργανωμένου σχεδίου, με σκοπό την εξαθλίωση των Ελλήνων αλλά και τον πολιτιστικό αφανισμό του Ελληνισμού. Δεν μας εκπλήσσει το ότι ο κ.Βενιζέλος δεν αντέδρασε στο κάλως όρισμα σας αποκαλώντας ενώπιον του "Μακεδονία" τον τόπο σας.Δεν είναι η μόνη ανθελληνική συμπεριφορά του!Αν πάλι πιστεύετε πως μαζί του  μπορείτε να ''συνεννοηθείτε'' τότε προτείνουμε να τον κρατήσετε εκεί.
2000 χρόνια τώρα δεν έχει βρεθεί ούτε ένα αρχαιολογικό εύρημα στην περιοχή της Μακεδονίας, με σλάβικη γραφή ώστε να αποδεικνύει την ύπαρξη αυτής της γλώσσας στη Π.Γ.Δ. Μ. Πώς θα μπορούσε άλλωστε αφού δεν υπήρχε. Οι Κύριλλος και  Μεθόδιος, ήταν αυτοί που σας χάρισαν καλοί μας φίλοι Σλάβοι, ένα αλφάβητο. Χρονολογία ; 800 και κάτι μ.χ Τώρα το ποιος οικειοποιείται και τι , νομίζω ότι είναι περιττό να το σχολιάσουμε, πόσο μάλλον όταν έχετε κλέψει τους εθνικούς ήρωες και την ιστορία των Βουλγάρων, στην προσπάθεια σας να δημιουργήσετε ένα έθνος. Ναι ο Γκότσε Ντέλτσεφ ήταν Βούλγαρος και το είχε δηλώσει και ο ίδιος.
Όμως και στα σύγχρονα χρόνια, ακόμα και ο πρώην πρωθυπουργός των Σκοπίων και ηγέτης του κόμματος VMRO Γκεοργκέφσκι, στην αυτοβιογραφία του αναφέρει, ότι οι συμπατριώτες του είναι οι μεγαλύτεροι παραχαράκτες της Ιστορίας των Βαλκανίων.
  Για ποιες θηριωδίες μιλάτε προς ποιους ''Μακεδόνες'' ; Μάλλον τα μπερδεύετε γιατί τη μόνη θηριωδία που γνωρίζουμε, είναι αυτή που διαπράττει  ο λαός σας στους Αλβανούς που μένουν στα Σκόπια.Από μαρτυρίες τους γνωρίζουμε, πως τους βασανίζετε  προκειμένου να αποποιηθούν το γεγονός  πως είναι Αλβανοί και να δηλώνουν ''Μακεδόνες''.
Δεν είναι τυχαίο ότι η χώρα μας έχει ένα από τα μεγαλύτερα φασιστικά κόμματα στην Ευρώπη, άλλα μάλλον ''τυχαίο'' είναι ότι το Κόμμα που έχει την εξουσία στο Σλάβικο Ψευτοκρατίδιο σας είναι εθνικιστικό. ''Τυχαίο'' θα ΄ναι μάλλον και το γεγονός του ότι έχει επεκτατικές βλέψεις. Ή μήπως εκτός από παραχαράκτες της ιστορίας είστε και νοσταλγοί παλιών, αιματοκυλισμένων εποχών και ηγετών;;
 Απ' ότι διακρίνει κανείς στα λεγόμενα σας, σας κλέψαμε και  έργα τέχνης. Να σας τα δώσουμε πίσω αγαπητοί γείτονες! Σας διαφεύγει όμως πως  θα σας είναι άχρηστα, μιας και οι επιγραφές τους είναι στα αρχαία ΕΛΛΗΝΙΚΑ.
Γελοιοποιείστε καθημερινά . Η Ιστορία είναι καταγεγραμμένη, η αλήθεια απέναντι σας και λάμπει όσο λάμπει και ο Ελληνικός ήλιος! Όσο και αν προσπαθείτε, δεν μπορείτε να κάμψετε την αντίσταση του Ελληνικού Λαού , ούτε ακόμα και με τη βοήθεια των πρακτόρων σας, που έχουν εισχωρήσει στην Ελλάδα, με σκοπό να διαδώσουν τη γελοία προπαγάνδα σας.
Όλες οι επιγραφές,μα απολύτως όλες οι επιγραφές που έχουν βρεθεί  στη Μακεδονική Γη,κι έχουν βρεθεί 6.000 τουλάχιστον επιγραφές,είναι ΕΓΓΡΑΦΕΣ με ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΓΡΑΜΜΑΤΑ.Οι ανακαλύψεις του Μανόλη Ανδρόνικου στη Βεργίνα-πέρα από τον τάφο του Βασιλιά Φιλίππου-συμπεριλαμβάνουν 47 επιτύμβιες στήλες του 350-300 π.Χ.Τα ονόματα που αναφέρονται είναι 75 και είναι ΟΛΑ ΕΛΛΗΝΙΚΑ. Πριν 2.400 χρόνια τέτοια ονόματα είχαν οι Μακεδόνες!!
Κύριε Βενιζέλο ,την επόμενη φορά που θα επισκεφθείτε μια χώρα (εν ονόματι του Ελληνικού Λαού) που αμφισβητεί την ελληνικότητα των αρχαίων Μακεδόνων ,τους πλαστογραφούντες  την ιστορική αλήθεια,θυμηθείτε τον Ηρόδοτο,τον πατέρα της ιστορίας,τον Στράβωνα,το Θουκυδίδη,τον Πλούταρχο,τον Πολύβιο και τόσους άλλους....
Κύριε Βενιζέλο, όταν σας καλώς όρισαν στα Σκόπια ονομάζοντας τα ως "Μακεδονία" δεν ντραπήκατε απέναντι στην Ελληνική ιστορία?Δεν ντραπήκατε απέναντι στον Μ.Αλέξανδρο ο οποίος σε επιστολή του δηλώνει καθαρά ότι είναι Βασιλιάς των Ελλήνων?Παρά τις προσπάθειες σας για το αντίθετο οι Έλληνες γνωρίζουν ιστορία.....
                                          "ΕΓΩ ΔΕ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΗΓΕΜΩΝ"
                                           Ανήρ ΈΛΛΗΝ Μακεδόνων ύπαρχος"
(Το έναυσμα δόθηκε τόσο με την επιστολή -πρόσκληση που έστειλαν στον κ.Βενιζέλο η οργάνωση των Σκοπίων που αυτοαποκαλείται :"οργάνωση Μακεδονικό μανιφέστο",όσο κι από την "στάση" που κράτησε ο υπουργός κατά την επίσκεψή του στη γείτονα χώρα.")

.Όπου να κοιτάξω o ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ με φωτίζει με το ανέσπερο φώς της δύναμης και του πολιτισμού που μας κληροδότησε....


Σπίθα Νέων Θεσσαλονίκης

Πέμπτη 20 Φεβρουαρίου 2014

ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΤΗΣ ΣΠΙΘΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΣΤΟΝ ΧΑΡΗ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ ΥΠ. ΔΗΜΑΡΧΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ


Σχετικά με τις δηλώσεις του κ.Χάρη Παπαγεωργίου υποψήφιου Δημάρχου Θεσσαλονίκης ,θα θέλαμε να διευκρινίσουμε ότι ο κ. Ζουράρις και η πρώην Σπίθα Πυρίκαυστος ,στην οποία πιθανόν να ανήκε και ο κ. Παπαγεωργίου,δεν είναι μέλη-αγωνιστές της Κ.Α.Π Σπίθα ,ως αναφέρονται,καθώς έχουν απομακρυνθεί προ πολλού από τους κόλπους της κίνησής μας λόγω ιδεολογικών παρεκκλίσεων.
Θεωρούμε ότι ,χάριν δημοσιότητας,οικειοποιούνται ιδεολογίες τις οποίες δεν ενστερνίζονται και δεν
αντιπροσωπεύουν..Σχετικά με την αναφορά στο Μίκη Θεοδωράκη ,τονίζουμε ότι,δεν είναι απλώς ο "επικεφαλής"της Σπίθας.Είναι ο Ηγέτης και ο Ιδρυτής της Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών.Είναι το σύμβολο του Αγώνα,της Αντίστασης και της Ανατροπής.

το σχετικό άρθρο


Σας επισυνάπτουμε την δημοσιευμένη από 16/12/2013 ανακοίνωση της Σπίθας Θεσσαλονίκης για τις εκλογές.


Δευτέρα, 16 Δεκεμβρίου 2013

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΣΠΙΘΑΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Τον τελευταίο καιρό, έχουμε δει να ξεφυτρώνουν διάφορες ενώσεις πολιτών και κινήσεις του Σαββατοκύριακου,καθοδηγούμενες από πρόσωπα τα οποία θέλουν επιμόνως να εξαργυρώσουν την κινηματική τους δράση,ανακατεύοντας ιδεολογίες και ακολουθώντας το δρομολόγιο του συστήματος:"αγανάκτηση-εκλογές-εκτόνωση-απογοήτευση-εσωστρέφεια". Δίνουν την ψευδαίσθηση της αντίστασης, απογοητεύοντας στο τέλος όλους όσοι τους ακολούθησαν. Λογικό επόμενο εφόσον  δεν έχουν σταθερό ιδεολογικό υπόβαθρο.


Η Κ.Α.Π ΣΠΙΘΑ εμπνεύστηκε από την μακραίωνη παράδοση μας ,με κορυφαίες στιγμές το 1821 και την Εθνική Αντίσταση ,έχοντας τες φάρους που οδηγούν την πορεία της προς την απελευθέρωση της χώρας.
Ο Μίκης Θεοδωράκης ίδρυσε μια κίνηση ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ που κινείται πέρα και πάνω από τις πολιτικές παθογένειες,τα συμπλέγματα και τις φαυλότητες που κυριαρχούν αυτή την περίοδο κι έχουν βυθίσει το λαό μας σε τόσο βαθιά κρίση.  Οι λαικισμοί,οι μακιαβελισμοί,οι μικρο παραγοντισμοί των λαοπλάνων και των κομματαρχών δεν χωρούν στην αγωνιστική μας δράση.
Η Κίνησή μας δεν αναγνωρίζει το παρόν πολιτικό σύστημα,γιατί το θεωρεί όργανο της ξένης εξάρτησης και για το λόγο αυτό τοποθετείται ΑΠΕΝΑΝΤΙ και ΜΕΤΩΠΙΚΑ ΑΝΤΙΘΕΤΗ. Ως εκ τούτου θεωρούμε πράξη συμβιβασμού τη συμμετοχή στις όποιες εκλογές αλλά και πράξη νομιμοποίησης της παράνομης εξουσίας που ασκείται με θύμα τη χώρα και τον Ελληνικό λαό. Δεν είναι δυνατόν να γίνουν ελεύθερες εκλογές μέσα σε συνθήκες απώλειας της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας.
Η Σπίθα θα περιμένει-μονάχα αυτή-και πάλι,την επόμενη μέρα των εκλογών για να αντιμετωπίσει πολλαπλασιασμένη την οργή του Λαού,η οποία πολύ φοβόμαστε ότι αυτή τη φορά θα είναι εναντίον και των κινήσεων-κινημάτων,αφού εκεί έχουν εναποθέσει κάποιοι εκ των συμπολιτών  μας τις ελπίδες τους για τη σωτηρία της Πατρίδας.
Σκοπός μας είναι να διαφωτίσουμε την κοινή γνώμη,για να δει την αλήθεια και να στρατευτεί σ΄έναν κοινό αγώνα,ώστε μια μέρα να γίνουμε τόσοι πολλοί και τόσο δυνατοί που ν΄αναγκάσουμε αυτό το σάπιο σύστημα να καταρρεύσει, έτσι που οι ξένες δυνάμεις να χάσουν τα τελευταία στηρίγματά τους και να μας αφήσουν επιτέλους ήσυχους.Αυτή θα είναι η μέρα της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας που αποτελεί και τον βασικό στόχο της Κίνησής μας. 

ΣΠΙΘΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Τρίτη 18 Φεβρουαρίου 2014

Η ΚΥΠΡΟΣ ΣΤΟ ΧΕΙΛΟΣ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗΣ


Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης σε Ρόλο Αντι-Παπαδόπουλου
 και Δεξιού Χριστόφια


 Περικλής Νεάρχου
 Πρέσβυς ε.τ.

Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης δεν διέψευσε, δυστυχώς, τον παλιό εαυτό του του φανατικού υποστηρικτή του σχεδίου Ανάν, το 2004. Δέκα χρόνια μετά, έρχεται να διαψεύσει, αντιθέτως, από όσα έλεγε και υποσχόταν για να εκλεγεί Πρόεδρος, αποστασιοποιούμενος από το σχέδιο Ανάν και διακηρύσσοντας ότι θα σεβασθεί τη γνώμη που εξέφρασε ο λαός στο δημοψήφισμα. Εξελέγη Πρόεδρος γιατί τον κατέστησε εκλέξιμο η πολιτική του προκατόχου του Δημήτρη Χριστόφια, που άφησε πίσω της ερείπια και προετοίμασε το δρόμο για τις σημερινές εξελίξεις.

Το κοινό ανακοινωθέν, στο οποίο συμφώνησε, δεν είναι ένα απλό ανακοινωθέν για την επανέναρξη των διακοινοτικών συνομιλιών. Είναι ένα περίγραμμα της σχεδιαζόμενης «λύσεως», στο οποίο περιλαμβάνονται υποχωρήσεις της Ελληνικής πλευράς, πριν την έναρξη ακόμη των διαπραγματεύσεων, πάνω σε όλα σχεδόν τα επίμαχα θέματα, που χώριζαν τις δύο πλευρές.

Ο Κύπριος Πρόεδρος, ακολουθώντας την ίδια τακτική, που ακολούθησε και στις εκλογές, προσπαθεί να παραπλανήσει τον Κυπριακό λαό ότι δήθεν έχουν κατοχυρωθεί η ενιαία κυριαρχία, η ενιαία ιθαγένεια και η ενιαία διεθνής προσωπικότητα, που η Ελληνική πλευρά έθετε ως κόκκινη γραμμή στις διαπραγματεύσεις. Προσπαθεί επίσης να συσκοτίσει το περιεχόμενο του κοινού ανακοινωθέντος και να καλλιεργήσει την εντύπωση ότι έπεται η διαπραγμάτευση και ότι η ουσία των πραγμάτων δεν έχει προκριθεί με τις παραμέτρους που έχουν συμφωνηθεί.

Η αλήθεια, όμως είναι, δυστυχώς, πολύ διαφορετική και φέρνει την Κύπρο στο χείλος της καταστροφής. Μόνη ελπίδα πλέον είναι η απόρριψη της «λύσεως» στο προβλεπόμενο δημοψήφισμα. Ακόμη όμως και τότε η ζημιά που θα έχει υποστεί το εθνικό θέμα θα είναι ανεπανόρθωτη. Η Ελληνική πλευρά θα έχει ήδη αναγνωρίσει το ψευδοκράτος, υπό την προϋπόθεση κάποιων εδαφικών αλλαγών, για τις οποίες δεν γίνεται, άλλωστε, κανένας λόγος στο κοινό ανακοινωθέν, ως επικράτεια περίπου των Τουρκοκυπρίων, με θεμιτό δικαίωμα χωριστής κυριαρχίας, χωριστής ιθαγένειας, χωριστής ταυτότητας και «ακεραιότητας» ακόμη, όπως αναφέρεται στο κοινό ανακοινωθέν. Η ζημία επίσης θα είναι πολύ μεγάλη, ακόμη και αν δεν ευοδωθούν οι νέες διαπραγματεύσεις και οδηγηθούν σε αδιέξοδο. Η Τουρκική αδιαλλαξία έσωσε πολλές φορές την Ελληνική πλευρά από τα λάθη της. Τη φορά όμως αυτή, η Τουρκική πλευρά έχει ήδη πάρει αυτά που ήθελε και στοχεύει επιπλέον στο φυσικό αέριο της Κύπρου. Δύσκολα θα αφήσει την Ελληνική πλευρά να διαφύγει από τον σημερινό αυτοεγκλωβισμό της. Παρά την εσωτερική αναταραχή, θα είναι πολύ ευπρόσδεκτη για την Άγκυρα μια τεράστια διπλωματική και γεωστρατηγική επιτυχία στην Κύπρο, που θα ενέγραφε επίσης υποθήκες και για άλλες Τουρκικές διεκδικήσεις σε βάρος της Ελλάδος και θα δημιουργούσε πρότυπο.

Συζητούνται επίσης Μέτρα Οικοδομήσεως Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ), τα οποία έχουν, υποτίθεται, ως στόχο να καλλιεργήσουν το κατάλληλο κλίμα για την αποδοχή της «λύσεως». Πραγματικός όμως στόχος είναι να δημιουργήσουν τετελεσμένα γεγονότα, με τα οποία να προκαταλαμβάνεται και να εκβιάζεται η απόφαση του λαού στο δημοψήφισμα, υπό την απειλή της διεθνούς αναγνωρίσεως του ψευδοκράτους.



Τι Περιλαμβάνει Ακριβώς το Κοινό Ανακοινωθέν;


Ας δούμε όμως τι περιλαμβάνει, συγκεκριμένα, το κοινό ανακοινωθέν. Στο πρώτο άρθρο, γίνεται αναφορά στην παρούσα κατάσταση, χωρίς, βεβαίως, οποιαδήποτε μνεια στην Τουρκική κατοχή και τονίζεται ότι η παράτασή της θα έχει αρνητικές συνέπειες και για τους Ελληνοκυπρίους και τους Τουρκοκυπρίους. Αμέσως μετά, με τη γνωστή μέθοδο του αμαλγάματος ανομοίων πραγμάτων, ταυτίζει «τον σεβασμό στις δημοκρατικές αρχές, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες» με «τις ξεχωριστές ταυτότητες και την ακεραιότητα αμφοτέρων» (εννοεί των δύο συνιστώντων κρατών).

Η «ακεραιότητα» εισάγεται ως νέα Τουρκική αξίωση, κοντά στη χωριστή κυριαρχία, τη χωριστή ταυτότητα και τη χωριστή ιθαγένεια, που διεκδικούσε μέχρι τώρα.

Στο δεύτερο άρθρο γίνεται εμμέσως αποδεκτή η Τουρκική αξίωση οι διαπραγματεύσεις να συνεχισθούν από το σημείο στο οποίο διεκόπησαν. Να θεωρηθούν δηλαδή ως κεκτημένο των συνομιλιών οι μονομερείς υποχωρήσεις του πρώην Προέδρου Χριστόφια. Οι τελευταίες είχαν προκαλέσει σάλο στην Ελληνική πλευρά. Ο ίδιος ο Νίκος Αναστασιάδης, ως αρχηγός της Αξιωματικής Αντιπολιτεύσεως αλλά και ως υποψήφιος στις Προεδρικές εκλογές, είχε δεσμευθεί να τις ανακαλέσει ως απαράδεκτες. Στις υποχωρήσεις αυτές περιλαμβάνονται, μεταξύ άλλων, η αποδοχή της εκ περιτροπής Προεδρίας, υπό τον όρο σταθμισμένης ψήφου στις Προεδρικές εκλογές, και των τεσσάρων Ευρωπαϊκών ελευθεριών (ελεύθερη διακίνηση, ελεύθερη εγκατάσταση, δικαίωμα εργασίας και δικαίωμα περιουσίας) για όλους τους υπηκόους της Τουρκίας (τα 76 δηλ. εκατομμύρια των Τούρκων), ανεξάρτητα από την ενδεχόμενη ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.Αντιλαμβάνεται κανείς ότι και μόνο η εφαρμογή ενός τέτοιου μέτρου, θα μετέτρεπε την Κύπρο σε Τουρκική επαρχία.

Οι παραχωρήσεις Χριστόφια κωδικοποιήθηκαν από τον πρώην ειδικό σύμβουλο για το Κυπριακό του Γ. Γραμματέα του ΟΗΕ Αλεξάντερ Ντάουνερ, ως κείμενο συγκλίσεων και προόδου των διαπραγματεύσεων. Η Τουρκική πλευρά επέμενε να μη αποσυρθεί από το τραπέζι το έγγραφο Ντάουνερ αλλά να παραμείνει ως κεκτημένο των συνομιλιών, με δεσμευμένη την Ελληνική πλευρά στις υποχωρήσεις Χριστόφια.

Το κοινό ανακοινωθέν δίνει ικανοποίηση στην Τουρκική πλευρά, αναφέροντας, συγκεκριμένα, στο άρθρο 2 ότι «όλα τα άλυτα βασικά θέματα θα είναι στο τραπέζι και θα συζητηθούν αλληλένδετα». Ποιά είναι τα λελυμένα θέματα; Προφανώς, αυτά που περιλμβάνονται στο έγγραφο συγκλίσεων Ντάουνερ.

Στο άρθρο 3 περιγράφεται η μορφή της λύσεως, τονίζεται ως αρχή η«πολιτική ισότητα» και θίγονται τα κρίσιμα θέματα της κυριαρχίας και της ιθαγένειας. Κατά τη γνωστή τακτική της διφορούμενης διατυπώσεως, εξαγγέλλεται στην αρχή ότι το σχεδιαζόμενο νέο κράτος «θα έχει μια ενιαία νομική προσωπικότητα και μια κυριαρχία». Αμέσως όμως μετά διευκρινίζεται ότι η κυριαρχία «θα προέρχεται εξίσου από τους Ελληνοκυπρίους και τους Τουρκοκυπρίους». Δηλαδή δύο «ίσες»κυριαρχίες, κατά 50% με 50%, σε τυπική συσκευασία μιας κυριαρχίας. Η ίδια μέθοδος ακολουθείται και για την ιθαγένεια. «Θα υπάρχει», αναφέρεται, «μια ενιαία Κυπριακή ιθαγένεια, που θα ρυθμίζεται από την ομοσπονδιακή νομοθεσία». Αμέσως όμως μετά, διευκρινίζεται ότι «όλοι οι πολίτες της ενωμένης Κύπρου θα είναι και πολίτες είτε του Ελληνοκυπριακού συνιστώντος κράτους είτε του Τουρκοκυπριακού συνιστώντος κράτους».Για να μετριασθούν οι εντυπώσεις, προστίθεται ότι «αυτή η ιδιότητα θα είναι εσωτερική και θα συμπληρώνει και δεν θα αντικαθιστά, με οποιοδήποτε τρόπο, την ενωμένη Κυπριακή ιθαγένεια». Έπεα πτερόεντα.

Στο ίδιο άρθρο 3, για να γίνουν τα πράγματα ακόμη πιο σαφή και οδυνηρά για την Ελληνική πλευρά, γίνεται αναφορά στο κατάλοιπο της εξουσίας. Η Τουρκική πλευρά διεκδικούσε ανυποχώρητα τη λεγόμενη παρθενογένεση. Την αποδοχή δηλαδή ότι το νέο κράτος της «Ενωμένης Κύπρου» θα προκύψει όχι από συνέχεια και μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας αλλά από«συνεταιρισμό» των δύο «ίσων» συνιστώντων κρατών, οπότε και το κατάλοιπο εξουσίας θα παραμείνει σ’αυτά. Το κείμενο του ανακοινωθέντος δίνει πλήρη ικανοποίηση στην Τουρκική πλευρά. Αναφέρει συγκεκριμένα: «το ομοσπονδιακό σύνταγμα θα προνοεί επίσης ότι το κατάλοιπο εξουσίας θα ασκείται από τα συνιστώντα κράτη».

Στο ίδιο σημείο, για να μη δημιουργηθεί καμία αμφιβολία σχετικά με τις εξουσίες της ομοσπονδιακής κυβερνήσεως, αναφέρεται επίσης: «τα συνιστώντα κράτη θα ασκούν πλήρως και οριστικά όλες τις εξουσίες τους, μακριά από επεμβάσεις από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση».

Τι γίνεται αν στην άσκηση των εξουσιών και αρμοδιοτήτων αυτών προκύψει διαφωνία ή διαμάχη; «Οποιαδήποτε διαμάχη σε σχέση με τα παραπάνω»,αναφέρεται στο κείμενο, «δικάζεται από το Ομοσπονδιακό Ανώτατο Δικαστήριο». «Καμιά», προστίθεται παρακάτω, «από τις δύο πλευρές, δεν θα μπορεί να διεκδικεί εξουσία ή δικαιοδοσία από την άλλη».

Ποιοί θα αποτελούν και τί ρόλο γενικότερα θα παίζει το Ομοσπονδιακό Ανώτατο Δικαστήριο, για το οποίο γίνεται λόγος; Προφανώς, θα έχει την ίδια σύνθεση και θα παίζει τον ίδιο ρόλο που προέβλεπε γι’αυτό το σχέδιο Ανάν. Θα έχει δηλαδή ίσο αριθμό Τούρκων και Ελλήνων Δικαστών και ένα ή περισσότερα ξένα μέλη, τα οποία θα έχουν ρυθμιστικό ρόλο και την αποφασιστική ψήφο. Ο καθένας μπορεί να υποθέσει από πού θα ελέγχονται αυτοί και ποιόν πραγματικό ρόλο θα παίζουν, υπό τον δικαστικό μανδύα, αναλώμασι της πραγματικής ελευθερίας, ανεξαρτησίας και κυριαρχίας της Κύπρου.


Ελληνική Υποχώρηση και στο Μέγα Θέμα

του Πρωτογενούς Ευρωπαϊκού Δικαίου


Στο άρθρο 4, με τη γνωστή μέθοδο του αμαλγάματος, δίνεται εμμέσως ικανοποίηση και σε μια άλλη επίσης Τουρκική αξίωση. Η «λύση» που θα συμφωνηθεί, επειδή είναι βέβαιο ότι θα συγκρούεται με τις αρχές της Ευρωπαϊκής Ενώσεως και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο, να καταστεί πρωτογενές Ευρωπαϊκό δίκαιο. Σε μια τέτοια περίπτωση, δεν θα μπορεί κανείς ή θα γίνει πολύ δύσκολο να προσφύγει εναντίον της στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, επικαλούμενος το Ευρωπαϊκό κεκτημένο και τη Χάρτα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που έχει γίνει αναπόσπαστο μέρος του με τη Συνθήκη της Λισσαβώνος.

Στο κείμενο αναφέρεται, συγκεκριμένα: «Το ομοσπονδιακό σύνταγμα θα ορίζει ότι η Ενωμένη Κυπριακή Ομοσπονδία θα αποτελείται από δύο συνιστώντα ίσα κράτη. Η δικοινοτική, διζωνική φύση της Ομοσπονδίας και οι αρχές, πάνω στις οποίες βασίζεται η ΕΕ, θα διασφαλίζονται και θα γίνονται σεβαστές σε όλο το νησί».

Η κατάφωρη αντίφαση μεταξύ των αρχών, πάνω στις οποίες βασίζεται η Ευρωπαϊκή Ένωση, και της παραβιάσεως κάθε έννοιας της δημοκρατικής αρχής και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που περιλαμβάνει το σχέδιο «λύσεως», αποσιωπάται και παραπέμπεται σε συγκάλυψη και ανοχή, με τη μορφή του πρωτογενούς Ευρωπαϊκού δικαίου. Η εξαίρεση των Ελλήνων της Κύπρου από την Ευρωπαϊκή προστασία των βασικών δημοκρατικών αρχών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, θα επιρρίπτεται ως ευθύνη στους ίδιους, που αποδέχθηκαν, εάν αποδεχθούν, μια τέτοια «λύση».



Η Επιδιαιτησία δεν Έγινε τη Φορά αυτή από τον Γ.Γραμματέα του ΟΗΕ. Έγινε από τον Ίδιο τον Πρόεδρο της Κύπρου


Στο άρθρο 6 σημειώνεται, κατά τραγική ειρωνεία, ότι «οποιασδήποτε μορφής διαιτησία αποκλείεται». Κενός λόγος για παραπλάνηση των αφελών. Δεν χρειάζεται επιδιαιτησία, γιατί την έχει ήδη ασκήσει, πριν ακόμη από τις διαπραγματεύσεις, υπέρ της Τουρκικής πλευράς, ο ίδιος ο Πρόεδρος της Κύπρου, αποδεχόμενος τις θέσεις της πάνω σε όλα σχεδόν τα σημαντικά επίμαχα θέματα. Συγκεκριμένα:

  • στο θέμα της χωριστής ταυτότητας και «ακεραιότητας»,
  • στο θέμα της κυριαρχίας και της ιθαγένειας, που κατ’επίφαση είναι ενιαία και στην πραγματικότητα είναι τρικέφαλη,
  • στο θέμα της αποδοχής ως κεκτημένου των υποχωρήσεν Χριστόφια και του εγγράφου Ντάουνερ,
  • στο θέμα του πρωτογενούς Ευρωπαϊκού δικαίου,
  • στο θέμα του καταλοίπου της εξουσίας και της παρθενογενέσεως,
  • στο θέμα της αδύναμης ομοσπονδιακής εξουσίας.

Πριν ακόμη από το κοινό ανακοινωθέν, ο Πρόεδρος Αναστασιάδης είχε δώσει δείγμα γραφής της γραμμής αυτής, ενσωματώνοντας σε δικές του προτάσεις τις Τουρκικές θέσεις, τις οποίες μετά η Τουρκική πλευρά, βεβαίως, αποδεχόταν.

Το ίδιο έκανε και με τα Μέτρα Οικοδομλησεως Εμπιστοσύνης (ΜΟΕ). Πρώτο παράδειγμα, είναι η πρότασή του για την Αμμόχωστο, την οποία αποσυνέδεσε από τα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και τη συνέδεσε με όρους «απευθείας εμπορίου» μεταξύ κατεχομένων και Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Σχετικά με το Λιμάνι της Αμμοχώστου, υπήρχε διαπραγματευτικό προηγούμενο. Περιέλαβε όμως στην πρότασή του και το αεροδρόμιο της Τύμπου, υπό προϋποθέσεις σεβασμού, υποτίθεται, της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Είναι προφανές ότι δεν μπορεί να κατοχυρωθεί κάτι τέτοιο εκτός και εκφυλισθεί σ’ένα προσχηματικό φύλλο συκής, που θα άνοιγε το δρόμο για το «απευθείας εμπόριο» και την έμμεση, ντε φάκτο, αναγνώριση του ψευδοκράτους από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ο υπουργός Εξωτερικών Γιαννάκης Κασουλίδης συνέδεσε την ίδια πρόταση για την Αμμόχωστο και με άλλα «ανταλλάγματα» προς την Τουρκική πλευρά. Άρση του βέτο της Κύπρου για το άνοιγμα δύο νέων κεφαλαίων στις ενταξιακές διαπραγματεύσεις Τουρκίας και Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Αλλαγή στάσεως της Κύπρου έναντι των Τουρκικών διεκδικήσεων στη συνεργασία ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Η Τουρκία, με πρόσχημα το ΝΑΤΟ, διεκδικεί δικαιώματα μέλους της Ευρωπαϊκής Ενώσεως στην Ευρωπαϊκή πολιτική Άμυνας και Ασφάλειας.

Το κείμενο του συμφωνημένου κοινού ανακοινωθέντος, επαναλαμβάνει, κατά το μεγαλύτερο μέρος του, την πρόταση, που είχε υποβάλει η Ελληνική πλευρά στις 18 Δεκεμβρίου προς την Τουρκική. Η Αμερικανική διπλωματία, που πρωτοστάτησε, με διακριτικό συνεργό και υποβολέα τη Βρετανική διπλωματία, που σκοπίμως διατηρεί χαμηλό προφίλ, παρουσιάζει την πρόταση ως Ελληνική, και την παρέμβασή της ως απλώς υποβοηθητική. Η πραγματικότητα όμως δεν είναι καθόλου αυτή. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια δυναμική Αμερικανική παρέμβαση, που συνδέεται με τη γενικότερη κατάσταση στην περιοχή και έχει στόχους υψηλής στρατηγικής και γεωπολιτικής.



Η Αμερικανική Παρέμβαση

και οι Στόχοι της Αμερικανικής Πολιτικής


Η Αμερικανική παρέμβαση γίνεται σε μια στιγμή που θεωρείται ότι αντιπροσωπεύει ένα παράθυρο ευκαιρίας για να ολοκληρωθούν και στο διπλωματικό επίπεδο οι στόχοι που ετέθησαν με τη διπλή επιχείρηση του πραξικοπήματος και της εισβολής, υπό την υψηλή εποπτεία του Χένρυ Κίσσιγκερ. Η εκτίμηση αυτή συνδέεται με το υπολογισμένο κτύπημα κατά της οικονομίας της Κύπρου, την εκλογή στην Προεδρία ενός υποστηρικτή του σχεδίου Ανάν και την πλειοδοσία του ΑΚΕΛ, που είναι σήμερα η αξιωματική Αντιπολίτευση, υπέρ της γραμμής Αναστασιάδη και «λύσεως» τύπου σχεδίου Ανάν.

Συνδέεται επίσης με τις εξελίξεις στην περιοχή: την ανεύρεση μεγάλων ενεργειακών πόρων στην Ανατολική Μεσόγειο και στην ΑΟΖ της Κύπρου, τον πόλεμο στη Συρία και τη μόνιμη εγκατάσταση στην Ανατολική Μεσόγειο ισχυρής μοίρας Ρωσικού στόλου και τη ρήξη στις σχέσεις Τουρκίας και Ισραήλ.

Η κατάσταση άλλαξε, βεβαίως, σημαντικά από την εποχή του Κίσσιγκερ. Δεν άλλαξε όμως ο στόχος της νομιμοποιήσεως, με κάποιες αλλαγές, των τετελεσμένων γεγονότων της Τουρκικής εισβολής και της παγιώσεως, μέσα από τη «λύση», του ελέγχου της Κύπρου, με τη μοναδική γεωστρατηγική σημασία της, από το ΝΑΤΟ. Πυλώνες του ελέγχου αυτού θα ήταν, σε μια τέτοια περίπτωση, η Τουρκία με τη Μ. Βρετανία. Προφανώς, το δικέφαλο κράτος που σχεδιάζεται δεν θα έχει καμιά πραγματική ανεξαρτησία και κυριαρχία και η Κυπριακή Εθνική Φρουρά θα διαλυθεί, στο πλαίσιο της αποστρατικοποιήσεως της Κύπρου, στην οποία περιέργως εμμένει ακόμη η Ελληνική πλευρά. Οι μόνες στρατιωτικές δυνάμεις, που θα έμεναν στο νησί, θα ήταν ουσιαστικά οι Βρετανικές βάσεις και τα στρατιωτικά αποσπάσματα Ελλάδος και Τουρκίας, που θα συμφωνούνταν να μείνουν, στο πλαίσιο των εγγυήσεων και της στρατιωτικής παρουσίας, την οποία απαιτεί ανυποχώρητα η Άγκυρα. Αντιλαμβάνεται κανείς ότι, με αιχμάλωτη την Κύπρο, μέσα από μια λύση δύο ίσων κρατών, και με Τουρκικό δικαίωμα βέτο σε όλα τα επίπεδα, η Ελληνική στρατιωτική παρουσία τύπου ΕΛΔΥΚ, θα είχε εντελώς συμβολικό χαρακτήρα. Ουσιαστικά, η Ελλάδα, με εξουδετερωμένο το βάρος του Κυπριακού Ελληνισμού, μέσα από μια τέτοια «λύση», θα έχανε την Κύπρο ως έρεισμα για γεωπολιτική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο. Αντίθετα, η Τουρκία, λόγω ακριβώς μιας τέτοιας Τουρκικής «λύσεως» αλλά και λόγω γεωγραφικής γειτνιάσεως, θα ενίσχυε τον γεωπολιτικό της έλεγχο στην Κύπρο και θα εγκαθιστούσε, ντε φάκτο, καθεστώς συγκυριαρχίας με τους Βρετανούς.

Η Αμερικανική πολιτική και στρατηγική στο Κυπριακό επαναλαμβάνει, για άλλη μια φορά, το γνωστό πρότυπο της πολιτικής της στα Ελληνο-Τουρκικά. Κινούμενη από τον υστερικό γεωπολιτικό ανταγωνισμό της με τη Ρωσία, επιδιώκει, αναλώμασι των Ελληνικών συμφερόντων, να προαγάγει τη στρατηγική οργανική σύνδεση του Ελληνικού και του Τουρκικού χώρου σ’ένα ενιαίο σύνολο, στο πλαίσιο των λεγομένων Ευρω-Ατλαντικών θεσμών, με ιδεολογική επίφαση την Ελληνο-Τουρκική φιλία, συνεννόηση και συνεργασία.

Η «λύση» του Κυπριακού υπέρ των Τουρκικών συμφερόντων είναι ένα αντάλλαγμα και δέλεαρ για τον προσανατολισμό της Τουρκίας προς τη Δύση και την ασφαλέστερη πρόσδεσή της σ’αυτήν, με την ενίσχυση, μεταξύ άλλων, της Ευρωπαϊκής της πορείας. Η επωδός αυτή, ότι δηλαδή μπορεί η Τουρκία να στρέψει την πλάτη προς την Ευρώπη και ν’ακολουθήσει ανεξάρτητη δική της πολιτική, όπως δείχνουν ορισμένες ενέργειες του Ερντογάν, επιστρατεύεται ως επιχείρημα για να πεισθούν και όσοι Ευρωπαίοι δεν είναι ιδιαίτερα πρόθυμοι για να προωθήσουν την ενταξιακή προοπτική της Τουρκίας.

Μεταξύ των ήδη πεπεισμένων, είναι, δυστυχώς, κατ’εξοχήν και ο υπουργός Εξωτερικών και Αντιπρόεδρος της Κυβερνήσεως Ευάγγελος Βενιζέλος. Ενστερνίσθηκε πλήρως την Αμερικανική πολιτική, που του μετέφερε ο Αμερικανός ομόλογός του στην Ουάσιγκτον και αργότερα η Αμερικανίδα υφυπουργός Βικτόρια Νούλαντ, κατά την επισκεψή της στην Αθήνα. Μετά την επίτευξη συμφωνίας για το κοινό ανακοινωθέν, τηλεφωνήθηκε με τον Τούρκο ομόλογό του και συνεχάρησαν αλλήλους για την «πρόοδο» στο Κυπριακό. Ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών Νταβούτογλου έχει κάθε λόγο να χαίρεται και να πανηγυρίζει. Προσβλέπει σε μια απίστευτη Τουρκική διπλωματική και στρατηγική επιτυχία. Ο Έλληνας όμως υπουργός γιατί χαίρεται;

Στο πλαίσιο της ίδια στρατηγικής αντιλήψεως, που θέλει ενιαίο στρατηγικό σύνολο την Ελλάδα και την Τουρκία, με θυσία όμως Ελληνικών συμφερόντων, η Αμερικανική πολιτική επιδιώκει, με ισχυρές πιέσεις, την αποκατάσταση των σχέσεων μεταξύ Τουρκίας και Ισραήλ. Βλέπει ιδιαίτερα, με μεγάλη ανησυχία, τη στρατηγική σύγκλιση Ελλάδος, Κύπρου, Ισραήλ, που θα μπορούσε να δημιουργήσει προβλήματα στη στρατηγική της απέναντι στην Τουρκία και στη συνοχή του ΝΑΤΟ.

Η Αμερικανική πολιτική βλέπει ευνοϊκά την προσέγγιση Κύπρου και Ελλάδος με το Ισραήλ, υπό την προϋπόθεση όμως αυτή να μην έχει αντι-Τουρκική αιχμή. Υπό την προϋπόθεση επίσης να μην ενθαρρύνει την Ελλάδα προς μια πιο ενεργό αποτρεπτική πολιτική έναντι της Τουρκίας και την Κύπρο προς μια πολιτική, που δεν θα συμβιβαζόταν με τα προωθούμενα σχέδια για φιλοτουρκική «λύση» τύπου σχεδίου Ανάν.

Το Ισραήλ παρακολουθεί, με ανησυχία, τον νεο-Οθωμανικό και φιλο-Ισλαμικό προσανατολισμό της Τουρκίας και τις φιλοδοξίες της ν’αναδειχθεί σε περιφερειακή στρατιωτική δύναμη, με έμφαση στην ισχυρή αεροναυτική παρουσία της στην Ανατολική Μεσόγειο. Η παρουσία αυτή είναι εκ των πραγμάτων ανταγωνιστική για το Ισραήλ, που, ακόμη και αν αποκατασταθούν οι σχέσεις, δεν θα έχει την παλαιά εμπιστοσύνη και σχέση με την Τουρκία. Με τη λογική αυτή, ο γεωπολιτικός έλεγχος της Κύπρου από την Τουρκία, έστω σε συγκυριαρχία, ντε φάκτο, με τους Βρετανούς, δεν είναι επιθυμητός από το Ισραήλ, αντίθετα με τη στάση που τήρησε κατά την προώθηση του σχεδίου Ανάν, όταν οι Τουρκο-Ισραηλινές σχέσεις ήταν ανέφελες.

Σήμερα έχει κάθε συμφέρον να προωθήσει τη στρατηγική σύγκλιση και συνεργασία με την Ελλάδα και την Κύπρο. Είναι ενδεικτικές, από την άποψη αυτή, οι κοινές αεροναυτικές ασκήσεις με την Κύπρο στις 13-15 Φεβρουαρίου.

Η Αμερικανική όμως πολιτική, ασκώντας πιέσεις στον αδύνατο κρίκο της συμμαχίας, που είναι οι ενδοτικές πολιτικές ηγεσίες στην Κύπρο και την Ελλάδα και προτάσσοντας γι’αυτές την προσέγγιση με την Τουρκία, υπονομεύουν την προοπτική και την αξιοπιστία μιας τέτοιας τριπλής συγκλίσεως και πιέζουν το Ισραήλ προς την αποκατάσταση των σχέσεων με την Άγκυρα.



Τί θα Σήμαινε για την Κύπρο στην Ευρωπαϊκή Ένωση

μια «Λύση» Δικέφαλου Κράτους;


Πολλοί βαυκαλίζονται, όπως και πριν για το σχέδιο Ανάν, ότι το Ευρωπαϊκό πλαίσιο θα λειτουργήσει περιοριστικά και θα μετριάσει τις απαράδεκτες πλευρές ενός κακού σχεδίου «λύσεως».

Η εφαρμογή πρωτογενούς Ευρωπαϊκού δικαίου για τη «λύση», δεν θ’αφήσει, δυστυχώς, πολλά περιθώρια προς μια τέτοια κατεύθυνση. Αντιθέτως, η ένταξη δύο «ίσων» και «κυριάρχων» κρατών στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θα βάλει από την πίσω πόρτα στην ΕΕ, μέσω του Τ/Κ κρατιδίου, την Τουρκία στην Ευρώπη, εφόσον θα έχει αποφασιστικό λόγο για τη ψήφο της Κύπρου. Το Τουρκοκυπριακό κρατίδιο θα γίνει ο μπαϊρακτάρης (σημαιοφόρος) της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σύμφωνα με τις συγκλίσεις που επιτεύχθησαν, με τις υποχωρήσεις Χριστόφια, το υπουργείο Εξωτερικών της Κύπρου θα διχοτομηθεί σε υπουργείο Εξωτερικών και σε Υπουργείο Ευρωπαϊκής Ενώσεως, για να πάρει το κάθε κρατίδιο από ένα υπουργείο και ν’αλλάζουν εκ περιτροπής. Η Τουρκική πλευρά, το 18% δηλαδή του πληθυσμού, διεκδικεί επίσης τις μισές σημαντικές πρεσβείες και τις μισές υψηλές θέσεις σ’όλη τη δημόσια ομοσπονδιακή υπηρεσία.

Η Κύπρος, με άλλα λόγια, έδωσε αγώνα για να ενταχθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ανεξάρτητα από τις επιφυλάξεις, που μπορεί να έχει κανείς σήμερα γι’αυτήν, για να μην έχει τα δικαιώματα που έχουν όλοι οι Ευρωπαίοι και για να μετατραπεί σε ενεργούμενο της Άγκυρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω των ισοτίμων Τουρκοκυπρίων και της επαίσχυντης «λύσεως», που σχεδιάζεται.



Η Άγκυρα Θέλει Τώρα Επειγόντως Λύση για να Μπει, Εκτός των Άλλων, Λεόντειος Συνέταιρος στο Φυσικό Αέριο της Κύπρου


Ο πρώην Πρόεδρος Χριστόφιας άνοιξε την πόρτα, με πρόσχημα τους Τουρκοκυπρίους, για να νομιμοποιηθούν Τουρκικές αξιώσεις στο φυσικό αέριο της ΑΟΖ της ελεύθερης Κύπρου, ακόμη και πριν τη λύση του Κυπριακού. Ο ξένος παράγων άρπαξε την ευκαιρία για να χρησιμοποιήσει το φυσικό αέριο ως καταλύτη για «λύση». Εάν επρόκειτο για μια λύση, που θα διεσφάλιζε τα βασικά συμφέροντα και των Ελληνοκυπρίων, θα ήταν κατανοητό. Στην πραγματικότητα όμως, η δήθεν «λύση» θα υφαρπάξει από την Κύπρο τον έλεγχο του φυσικού αερίου της, πριν προλάβει να το αξιοποιήσει και να ενισχύσει την οικονομική και τη διπλωματική της θέση.

Ειδικότερα η Άγκυρα εγείρει τρεις αξιώσεις σχετικά με το φυσικό αέριο της Κύπρου:

  • μερίδιο για τους «ισότιμους» Τουρκοκυπρίους
  • εξαγωγή του φυσικού αερίου της Κύπρου, με αγωγό μέσω Τουρκίας
  • οριοθέτηση της ΑΟΖ της Κύπρου, με βάση τις δικές της γνωστές απόψεις και θέσεις. Η κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας θα δημιουργούσε μια νέα κατάσταση. Η Κύπρος θα ήταν δέσμια της σύμφωνης γνώμης και του βέτου της Τουρκοκυπριακής πλευράς.



Οι Επιπτώσεις για το Μέλλον

του Κυπριακού Ελληνισμού και την Ελλάδα


Η επιβολή μιας απαράδεκτης «λύσεως» στην Κύπρο, με τη μορφή ενός δικέφαλου κράτους, με τρικέφαλη κυριαρχία και ιθαγένεια, και με αυτοκαταστροφική συνέργεια, στρατηγική μυωπία και απουσία γεωπολιτικής αντιλήψεως της Κυπριακής ηγεσίας αλλά και της πολιτικής ηγεσίας στην Αθήνα, θα ήταν μια τραγική κατάληξη ενός αιώνα σχεδόν αγώνα της Κύπρου για ελευθερία και ανεξαρτησία.

Θ’αποτελούσε στρατηγική νίκη για την Άγκυρα και πολύ επικίνδυνο προηγούμενο για τις διεκδικήσεις της στον άλλο Ελληνικό χώρο. Ο Κυπριακός Ελληνισμός δεν θα είχε, σε μια τέτοια περίπτωση, πραγματική ελευθερία και ανεξαρτησία.Θα ήταν όμηρος της Άγκυρας, υπό την επίφαση μιας δήθεν ομοσπονδίας, που θα ήταν στην πραγματικότητα λεόντεια συνομοσπονδία. Όχι μόνο, άλλωστε, με τους Τουρκοκυπρίους αλλά, μέσω αυτών, και με την Άγκυρα, που τους ελέγχει πολιτικά, δημογραφικά, μέσω των εποίκων, και στρατιωτικά.

Η ευθύνη ανήκει τώρα στον Κυπριακό λαό αλλά και σ’ολόκληρο τον Ελληνισμό να αποτρέψει μια τέτοια καταστροφική «λύση».

Δευτέρα 17 Φεβρουαρίου 2014

Η Κύπρος και πάλι μπροστά σε θανάσιμη απειλή



Ο ελληνισμός της Κύπρου και η Κυπριακή Δημοκρατία βρίσκονται και πάλι αντιμέτωποι με μια θανάσιμη απειλή. Σαράντα χρόνια μετά την τουρκική εισβολή, γίνεται προσπάθεια εκμετάλλευσης της σημερινής αδυναμίας Κύπρου και Ελλάδας, ώστε να υπογράψουν τη νομιμοποίηση του «Αττίλα» και των εγκλημάτων του: της εθνοκάθαρσης, του εποικισμού και του ψευδοκράτους.
Δέκα χρόνια μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, το ίδιο βασικά σχέδιο, επανέρχεται με τις ίδιες υψηλές πιέσεις –έχουμε ήδη παρέμβαση του προέδρου των ΗΠΑ, Ομπάμα–, τους ίδιους εκβιασμούς, τις ίδιες απειλές – ο Νταβούτογλου δηλώνει και πάλι πως, μετά από αυτό, δεν υπάρχει άλλη λύση εκτός από τη διχοτόμηση, λες και η τουρκική κατοχή δεν έχει επιβάλει ήδη διχοτομικό καθεστώς στο νησί.
Η εσπευσμένη και εκβιαστική παρέμβαση των Αμερικανών έχει ως πρόσθετη επιδίωξη την εκμετάλλευση των κυπριακών υδρογονανθράκων και κυρίως την ανασυγκόλληση του ρηγματωμένου άξονα Τουρκίας– Ισραήλ. Στον βωμό αυτής της ανασυγκόλλησης προσφέρεται σαν εύκολο θύμα  η Κυπριακή Δημοκρατία, έτσι ώστε να πραγματοποιηθεί «συνεκμετάλλευση» των υδρογονανθράκων με συμμετοχή της Τουρκίας και διέλευση των αγωγών από αυτήν.
Το υποτιθέμενο «νέο πλαίσιο» λύσης, των Αναστασιάδη –Έρογλου, εξαφανίζει την Κυπριακή Δημοκρατία και τη νομική και διεθνή της υπόσταση,  κάνοντας λόγο για νέο «Κυπριακό κράτος», το οποίο θα συστήσουν, από κοινού και ισότιμα, τα «δύο συνιστώντα κράτη». Έτσι, γίνεται αποδεκτός ο διαχρονικός στόχος της Τουρκίας για ουσιαστική διάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας. Συναφώς, δεν γίνεται καμία αναφορά σε εισβολή, κατοχή, κατοχικές δυνάμεις, ούτε καν στον σεβασμό των αποφάσεων και ψηφισμάτων του Συμβουλίου Ασφαλείας και της Ολομέλειας του ΟΗΕ, το δε ψευδοκράτος αποκτά την ίδια διεθνή υπόσταση με την ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία!
Πέρα από τις ευθύνες των κυπριακών ηγεσιών –κυβέρνησης και κομμάτων–, τις οποίες και θα καταδείξει ο κυπριακός ελληνισμός, ενάντια σε κάθε είδους πιέσεις και εκβιασμούς, όπως είχε κάνει και με το σχέδιο Ανάν, πρέπει να επιμείνουμε στις ευθύνες της ελληνικής κυβέρνησης και των ελλαδικών κομμάτων.
Η ελληνική πολιτεία κρύβεται πίσω από τους Κύπριους, που έχουν το τουρκικό πιστόλι στον κρόταφο. Τους έχει ουσιαστικά εγκαταλείψει, δεχόμενη να μεταμφιέζονται παραβιάσεις του Διεθνούς Δικαίου σε αντικείμενα παζαριού, που γίνεται στη βάση «διζωνικής-διχοτομικής» λύσης.
 Και όμως, το ζήτημα της Κύπρου δεν αποτελεί μια ενδοκοινοτική διαμάχη αλλά ζήτημα εισβολής και κατοχής, και η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη, και από τις διεθνείς συνθήκες και από τη διαχρονική εμπλοκή της στους αγώνες των Κυπρίων, και προ παντός από την ιστορία χιλιάδων χρόνων του ελληνισμού της Ελλάδας και της Κύπρου, να πάρει ξεκάθαρη θέση. Εξάλλου, μια πιθανή αρνητική εξέλιξη στην Κύπρο απειλεί τα συνολικότερα ελληνικά εθνικά συμφέροντα.Γι’ αυτό πρέπει να σπάσει το τείχος της σιωπής και της συνενοχής που κυριαρχεί σήμερα. Η ελληνική πολιτεία και τα πολιτικά κόμματα πρέπει να πάρουν ανοικτή και ξεκάθαρη θέση.
Οι υπογράφοντες πιστεύουμε πως η Ελλάδα πρέπει να ξεκινήσει μια επίπονη αλλά απαραίτητη κινητοποίηση υπέρ της εφαρμογής στην Κύπρο των θεμελιωδών γενικών αρχών που αφορούν τον σεβασμό της κυριαρχίας, ανεξαρτησίας και εδαφικής ακεραιότητας όλων των κρατών.Δέκα χρόνια μετά την απόρριψη του σχεδίου Ανάν, πρέπει να είμαστε και πάλι έτοιμοι για έναν μεγάλο αγώνα αποτροπής της καταστροφής, που οδηγεί άμεσα στην εξαφάνιση της ανεξάρτητης Κυπριακής Δημοκρατίας και, μεσοπρόθεσμα, στην πλήρη τουρκοποίηση της Κύπρου και την παραπέρα συρρίκνωση του ελληνισμού.
Και δεν πρέπει να ξεχνάμε πως, όταν ήλθε το σχέδιο Ανάν, οι συνθήκες εμφανίζονταν ακόμα πιο ασφυκτικές, και όμως, τότε, κατορθώσαμε να αποτρέψουμε την καταστροφή. Εξάλλου, ήδη ένα μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, η Ρωσία, έχει επικρίνει ανοικτά τον επιχειρούμενο αμερικανοτουρκικό  εκβιασμό.
Έχοντας πίστη στη δύναμη του δικαίου αλλά και στο αγωνιστικό φρόνημα του ελληνισμού, σε Κύπρο και Ελλάδα, είμαστε πεισμένοι πως η αλήθεια θα λάμψει και πάλι και αυτό το νέο έκτρωμα θα απορριφθεί.  Για να ανοίξει επί τέλους ο δρόμος για μια δίκαιη και οριστική λύση του Κυπριακού, που θα τοποθετηθεί στη σωστή του βάση, με αποχώρηση του Αττίλα και των εποίκων, επιστροφή των προσφύγων στα σπίτια τους και αποκατάσταση της κυριαρχίας της Κυπριακής Δημοκρατίας σε όλη την έκταση του νησιού. Τίποτε λιγότερο από το δίκαιο και την αλήθεια.
 Ψήφισμα που κυκλοφορεί η ΣΕΥΑΕΚ 

Ονοματεπώνυμο                                                Ιδιότητα                                    
Μίκης Θεοδωράκης
Αλέξανδρος Ζαρκάδας, Επίτιμος Αντιστράτηγος, πρώην Νομάρχης,
Δημήτρης Αλευρομάγειρος, Αντιστράτηγος ε.α. Επίτιμος Γενικός Επιθεωρητής Στρατού
Βασίλης Φίλιας, Καθηγητής Πανεπιστημίου, πρώην πρύτανης Παντείου Πανεπιστημίου
Θεόδωρος Καρυώτης, Ακαδημαϊκός
Σωτήρης Σόρογκας, ζωγράφος, καθηγητής Αρχιτεκτονικής ΕΜΠ
Γιώργος Καραμπελιάς, συγγραφέας
Θέμος Στοφορόπουλος, πρέσβης επί τιμή
Μανώλης Μηλιαράκης, Πρόεδρος Χριστιανικής Δημοκρατίας – ΣΕΥΑΕΚ
Μάνος Μεγαλοκονόμος, πρέσβης επί τιμή
Μιχάλης Μερακλής, καθηγητής Πανεπιστημίου
Μαρία Νεγρεπόντη Δελιβάνη, πρ. πρύτανης πανεπιστημίου
Φλώρα Νερούτσου, χήρα Νεοκλή Σαρρή,τραπεζικός
Ηλίας Νικολόπουλος, καθ. Συνταγματικού Δικαίου
Απόστολος Διαμαντής, συγγραφέας, πανεπιστημιακός
Παναγιώτης Μαντάς, γραμματέας Διοικούσας ΔΗΚΚΙ
Μάριος Ευρυβιάδης, καθ. πανεπιστημίου
Μενέλαος Γκίβαλος, καθ. Πανεπιστημίου
Αλέξανδρος Ασωνίτης, συγγραφέας
Χρήστος Χαλαζιάς, δημοσιογράφος
Κώστας Καραϊσκός, εκδότης Αντιφωνήτη
Νεκτάριος Δαπέργολας, Σπάρτακος, πρόεδρος ΕΛΜΕ Ροδόπης
Βαγγέλης Κρητικός, πρόεδρος συντ. Συμβουλίου Δανειοληπτών
Γιώργος Ποταμιάνος, Αντιναύαρχος ε.α.
Στέφανος Ληναίος, ηθοποιός,
Έλλη Φωτίου, ηθοποιός,
Χρήστος Πουγκιάλης, Ταξίαρχος Πολεμικής Αεροπορίας ε.α.
Γιώργος Κασιμάτης, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών,
Παναγιώτης Χατζηπέρος, Αντιναύαρχος ε.α.
Ιωάννης Στάγκας,  Ναύαρχος ε.α, επίτιμος Αρχηγός του ΓΕΝ
Αντώνης Κακαράς, συγγραφέας, αρχιπλοίαρχος ε.α.
Ιωάννα Κολοβού, Δημοσιογράφος
Στέλιος Κούκος, Δημοσιογράφος,
Κρίτων Σαλπιγκτής, Πολιτικός Μηχανικός
Λάμπρος Βαζαίος, Ταξίαρχος Υγειονομικού ε.α. Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Χριστίνα Σπύρου Μουστακλή, οδοντίατρος
Χριστίνα Σταματοπούλου, ιατρός
Δημήτρης Δημόπουλος, βιβλιοπώλης
Γιώργος Μοράρης, Φιλόλογος, ποιητής
Μιχάλης Χατζηπέτρου, αντιπρόεδρος Ενιαίου Συλλόγου Ασφαλισμένων ανασφάλιστων ΟΑΕΕ Θεσσαλονίκης.
Θανάσης Τζιούμπας, αντιπρόεδρος ΔΣ συλλόγου εργαζομένων ΚΕΘΕΑ
Μαριάνθη Κλάδη, Επ. Καθηγήτρια Πανεπιστήμιου,
Λευτέρης Κωνσταντινίδης, μέλος του ΣΑΚ,
Ευανθία Τσόκα-Μηλιώτη, Εκπαιδευτικός, Επίτιμος Πρόεδρος του ΣΑΚ [Σωματείο Συμπαράστασης Αγώνα Κύπρου]
Μίνα Κατσαρέλη, μέλος του ΣΑΚ,
Βάρσου Ντίνα, μέλος του ΣΑΚ,
Πετρίδου Ζέττα, εκπαιδευτικός, μέλος του ΣΑΚ,
Βαφειάδου Δώρα, μέλος του ΣΑΚ,
Κουρής Βαγγέλης, δικηγόρος μέλος του ΣΑΚ,
Δημήτρης Παναγιωτόπουλος, Μηχανολόγος ηλεκτρολόγος, μέλος του ΣΑΚ
Κουρούκλης Γιώργος, Δικηγόρος, μέλος του ΣΑΚ
Θάνογλου Μαρία, Κοινωνιολόγος-Ηθοποιός
Νιάρχου Ελένη, τραπεζικος, μελος του ΣΑΚ
Μολυβιάτης-Σταματούκος Θανάσης, δημόσιος υπάλληλος, Μέλος του Δ.Σ. της κίνησης ιδεών και δράσης “Πράττω”
Η συλλογή υπογραφών συνεχίζεται…
 Απο .http://ardin-rixi.gr/