"Η δυνατή κραυγή του Μίκη",του Γ.Κασιμάτη

Λόγια οργής - Η δήλωση του Μίκη Θεοδωράκη - Οι “δαγκάνες” των δανειστών, η τρόικα και τα όπλα μας

27.11.2014

Ο Μίκης Θεοδώρακης, ακόμη και αν κάνεις  δε θα μείνει δίπλα του, θα κρατάει μέχρι την τελευταία του πνοή, χέρι-χέρι, την Αντίσταση κατά της Βαρβαρότητας και θα ζει μ’ αυτή και μόνο. Έτσι, έβγαλε και πάλι μια δυνατή κραυγή οργής για τη σημερινή δουλεία της Ελλάδας, η οποία δουλεία φαίνεται να αφήνει ήσυχους τους Έλληνες και τους «πολιτισμένους» Ευρωπαίους να καθεύδουν ανενόχλητοι. Μας θύμισε άλλη μια φορά τις «δαγκάνες» των δανειστών μας που τρώνε τις σάρκες της Ελλάδας με τα πιρούνια της Τρόικας. Μας θύμισε άλλη μια φορά  τα δύο μεγάλα όπλα που έχει σήμερα η Ελλάδα με την ιστορία της και με τη γεωγραφική της θέση, τα οποία οι κυβερνήσεις μας αφήνουν όχι μόνο αχρησιμοποίητα, αλλά προσφέρουν στα ληστρικά χέρια του ιμπεριαλισμού και του αχόρταγου καπιταλισμού: την Ουδετερότητα και τον πλούτο του εδάφους και της θάλασσάς της. Λίγες λέξεις και για τα δύο αυτά στοιχεία της κραυγής του Μίκη Θεοδώρακη:

Α. Ουδετερότητα

Το όραμα της «Ουδετερότητας» ανέπτυξε ο Μίκης Θεοδώρακης, κατά την τελετή υποδοχής του στην Ακαδημία Αθηνών, εις ώτα μη ακουόντων (λόγω γήρανσης ψυχής και νου). Το όραμα αυτό, το οποίο στηρίζεται στη βαθιά συνείδηση, όχι μόνο κάθε Έλληνα αλλά κάθε ανθρώπου, της ελληνικής ιστορίας και του ελληνικού πολιτισμού, αγνόησε μέχρι σήμερα η Ακαδημία Αθηνών, παρά το ότι είχε και έχει και υποχρέωση, αλλά και πολλούς τρόπους ανάδειξής του. Ήμουνα πεπεισμένος εξαρχής ότι η μέχρι σήμερα αδράνεια της Ακαδημίας Αθηνών δεν μπορούσε παρά να ήταν αναμενόμενη. Και τούτο, γιατί μπορεί να θυμηθεί κάνεις ότι σε πολύ κρίσιμες στιγμές τη Ελλάδας, της Ελληνικής Δημοκρατίας και των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου έμεινε αδρανής, σαν να βρισκόταν σε ξένη χώρα. Η δικαιολογία συνήθως είναι ότι το Ανώτατο Πνευματικό Ίδρυμα της Ελλάδας δεν πρέπει να αναμιγνύεται στην πολιτική!  Λες και το «αμύνεσθαι περί πάτρης», το οποίο σήμερα μεταφράζεται όχι μόνο «αμύνεσθαι της Ελλάδος», αλλά και του Πολιτισμού, της Ιστορικής Ταυτότητας, της Αξίας του Ανθρώπου και της Δημοκρατίας, είναι μικροπολιτικό ζήτημα, με το οποίο δεν πρέπει να ασχολείται η υψηλή διανόηση... Έτσι, η σημερινή γλαύξ των Αθηνών, που φωλιάζει εντός της περικαλλούς φωλεάς του Θεοφίλου Χάνσεν, έχωσε, όπως φαίνεται, στα σκοτεινά υπόγειά της το όραμα του Μίκη Θεοδώρακη, που εκφράζει την πανανθρώπινη επιθυμία, ο ελληνικός πολιτισμός και η ελληνική ιστορία να μείνουν πάνω από τις έχθρες κρατών και συμφερόντων: το όραμα που εκφράζει το «αμύνεσθαι» του πολιτισμού κατά της βαρβαρότητας. Ελπίζομε να επανέλθει κάποια στιγμή η αρχαία γλαύξ στην Αθήνα –και στην Ακαδημία- και να το βγάλει στο φως. Φοβούμαι, όμως, ότι η γλαύξ των Αθηνών δεν πετάει μόνο το βράδυ, όπως μας είχε επισημάνει ο Έγελος, αλλά έπαυσε πια να πετάει.  

Β. Ανεξαρτησία και εθνική οικονομική πολιτική

Η πρόταση του Μίκη Θεοδωράκη ενέχει και κάτι πολύ ρεαλιστικό, που αποτελεί την πεμπτουσία της δήλωσης του της 21ης Νοεμβρίου: την υποχρέωση της ανεξάρτητης πολυδιάστατης εξωτερικής πολιτικής με βάση ένα και μόνο κριτήριο: το συμφέρον της Ελλάδας. Αναμφίβολα, η ιστορία μας εντάσσει στην Ευρώπη, της οποίας η Ελλάδα είναι η πανάρχαιη γέφυρά της από την Ανατολή και η κοιτίδα του πολιτισμού της. Στην Ευρώπη μας ενέταξε και ο Αγώνας του 1821, που μας απελευθέρωσε από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Αυτό, όμως, δε σημαίνει ότι ανήκομε στην Ευρώπη ως δούλοι, ούτε ως κατηγορούμενοι.

Όσο υπάρχουν εθνικά κράτη, οι πολιτικοί της Ελλάδας και ολόκληρου του κόσμου θα πρέπει να θυμούνται ότι η Ελλάδα είναι κυρίαρχο εθνικό κράτος, μέσα στους κανόνες της διεθνούς κοινότητας και της Ευρώπης. Θα πρέπει να θυμούνται ότι όσο υπάρχει βουλιμία «εθνικών κρατών» για επεκτατική πολιτική και πολιτική για υποδούλωση, χειραγώγηση και εκμετάλλευση λαών, η Ελλάδα, όπως και κάθε εθνικό κράτος, θα πρέπει να  αμύνεται για το λαό της και για τον πολιτισμό της. Αυτό, άλλωστε, έκανε πάντοτε. Θα πρέπει να θυμηθούν από τη μακραίωνη Ιστορία τόσο εκείνοι που προσβάλλουν ή επιβουλεύονται σήμερα την κυριαρχία που μας αναγνωρίζει το διεθνές δίκαιο  και ο ΟΗΕ, όσο και οι έλληνες πολιτικοί που οφείλουν να την υπερασπίζονται ότι τα κράτη που πρωτοστατούν στην παραβίαση της κυριαρχίας μας ήταν πάντοτε κράτη της κατάκτησης και της σφαγής λαών, ενώ οι Έλληνες πάντοτε αμύνονταν «περί πάτρης». Και όταν πριν από πολλούς αιώνες Ένας κατέκτησε λαούς της Ανατολής, εξάπλωσε απλόχερα τον ελληνικό πολιτισμό χωρίς γενοκτονίες και ολοκαυτώματα. Αυτό δε λέει τίποτε στην πολιτική των δανειστών μας; Δε λέει τίποτε στις δυνάμεις που πρωτοστατούν στο δανεισμό μας και στην παραβίαση των δικαιωμάτων του Ελληνικού Λαού;

Θυμίζομε ότι η κατάφωρη παραβίαση της κυριαρχίας της Ελλάδας έγινε με τρεις όρους, που επέβαλαν οι δανειστές μας με υπόδειξη των ΗΠΑ και της Γερμανίας μέσω της Τρόικας και υπέγραψαν, αποδέχτηκαν και αποδέχονται μέχρι σήμερα οι κυβερνήσεις μας: Με την παραίτηση «αμετακλήτως» και «άνευ όρων» (sic!) από τα δικαιώματα προστασίας της εθνικής κυριαρχίας, με τη δέσμευση ολόκληρης της περιουσίας του ελληνικού κράτους και με την επιβολή οικονομικού προγράμματος που καλύπτει ολόκληρη την οικονομική πολιτική της χώρας –και αυτά όλα χωρίς προστασία των εθνικών μας συνόρων, που είχαν τα παλαιά προτεκτοράτα!

Μετά από την έκταση και το βάθος αυτής της δουλείας και μετά από όσα υφίσταται κάθε μέρα ο Ελληνικός Λαός, οι πολιτικοί μας, συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης,  δε θα έπρεπε να κάμουν σημαία την ανεξάρτητη αξιοποίηση του εθνικού μας πλούτου; Δε θα έπρεπε να έχουν σημαία τη συσπείρωση και τη συμπαράταξη της πολιτικής μας με την Κύπρο, με την οποία αποτελούμε κοινό αντικείμενο της βουλιμίας του ευρωπαϊκού και του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και του κερδοσκοπικού καπιταλισμού; Και όμως τίποτε δεν ακούγεται, ούτε για την ελπίδα των δύστυχων Ελλήνων όλων των κοινωνικών στρωμάτων που περιμένουν εναγωνίως ένα φως, ούτε προς γνώσιν των δανειστών «εταίρων» και «συμμάχων» μας κατακτητών.

Ο Μίκης Θεοδωράκης, με τη δήλωση του, μας έδωσε τεκμηριωμένα, πόσο ισχυρό και αποτελεσματικό όπλο είναι για την απελευθέρωσή μας  –ήταν, άλλωστε και ο πρώτος που ανέδειξε αυτό το όπλο-  η αξιοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών μας και κυρίως των υδρογονανθράκων της Α.Ο.Ζ σε συνδυασμό με την ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική, που έχει απεμπολήσει η μικροπολιτική των άκρως επικίνδυνων μικρών πολιτικών μας.

Κύθηρα, 26 Νοεμβρίου 2014

Γιώργος Κασιμάτης

 πηγή : http://theodorakism.blogspot.gr/2014/11/blog-post_37.html#more

Μίκης Θεοδωράκης

Η πρόταση του Μίκη Θεοδωράκη για το χρέος, την τιμή και την αξιοπρέπεια των απλών Ελλήνων. Ο άνθρωπος αποκούμπι όσων δεν σταμάτησαν να ονειρεύονται και να διεκδικούν.

Ένας όρθιος. Ακόμη και μόνος όταν χρειάζεται. Ακατάβλητος και ας πλησιάζει τα ενενήντα. Χαλκέντερος και ας παίρνει μια σακούλα φάρμακα κάθε μέρα. Κινητικός και ας μην τον κρατάνε πια τα πόδια του. Οραματιστής και ταυτόχρονα ρεαλιστής και συγκεκριμένος.

Ύστερα από μια ακόμη έξοδο από το νοσοκομείο κάποιος άλλος θα τα παρατούσε για να φροντίσει τον εαυτό του. Ο Μίκης Θεοδωράκης όμως παρενέβη ξανά με μια πρόταση για το χρέος που μας βαρύνει όλους. Ιδέες για να ξεφύγει η χώρα από τις δαγκάνες των δανειστών της.

Το τελευταίο αποκούμπι όσων δεν σταμάτησαν να ονειρεύονται Αυτός ο άνθρωπος είναι το τελευταίο αποκούμπι όσων δεν σταμάτησαν να αντιστέκονται, να ονειρεύονται και να διεκδικούν.

Ενδεχομένως η πρότασή του δεν θα απασχολήσει όσους διαχειρίζονται το χρέος- είναι άλλωστε οι ίδιοι που το δημιούργησαν. Αλλά είναι μια πρόταση για την τιμή και την αξιοπρέπεια των απλών Ελλήνων. Σε λίγο μπορεί να μην θυμούνται τι ακριβώς προτείνει. Σίγουρα όμως θα θυμούνται τι τους έκανε να αισθανθούν.

Άραγε πόσος Μίκης υπάρχει ακόμη μέσα στον Μίκη; Πως βρίσκει το κουράγιο να είναι παρών και ενώ δεν το επιτρέπουν φυσικές δυνάμεις του να συμμετέχει; Από πού αντλεί τη δύναμη να καταθέτει; Τι άλλο έχουμε σ’ αυτή τη χώρα εκτός από τον Μίκη να μας κρατάει ζωντανούς, πάνω στο συρματόσκοινο που ακροβατεί η χώρα;

Σαν το παλιό κρασί, όσο περνούν τα χρόνια τόσο καλύτερος γίνεται. Και τόσο μεγαλύτερος. «Τεράστιος», όπως λέει ο πιο πιστός φίλος του Σάκης Τόδουλος ,που τον επισκέπτεται συχνά  «Ο μεγαλύτερος Έλληνας», έχει πει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος. Αι γενεαί πάσαι της μεταπολεμικής Ελλάδας ακουμπούν στον ίσκιο του.

Η ζωή και η μουσική του απλώνονται πέρα από τα σύνορα και κάθε εβδομάδα κάπου στον κόσμο παίζεται κάποιο έργο του.

Ο ίδιος δεν μπορεί πλέον να σηκώσει τα απέραντα χέρια του και να διευθύνει τις ορχήστρες και τα τραγούδια του που συγκλόνισαν γενιές και γενιές, λαούς και λαούς. Αλλά η αγωνία του για το μέλλον τον κρατάει άγρυπνο στις επάλξεις.

Διαμαρτύρεται, παρεμβαίνει, ανεβάζει κείμενα στο διαδίκτυο. Είναι οδηγός. Γεννημένος να προπορεύεται, αγέρωχος και καμιά φορά οργισμένος. Ίδιος με τους δεκαεξάρηδες που βγαίνουν στους δρόμους και τρομάζουν τον καθωσπρεπισμό του πολιτικού συστήματος.

 Εκεί που οι αντίπαλοί του νομίζουν πως ξεμπέρδεψαν μαζί του, νάτος «πετιέται από αρχής και αντρειεύει και θεριεύει». Ο τελευταίος των μεγάλων μιας εποχής που  θέλουμε να ξανάρθει.

Ο Μίκης κατέκτησε τις περισσότερες τιμές που μπορεί να  επιδιώξει ένας δημιουργός. Αλλά δεν εγκατέλειψε τους άλλους– τους ταπεινούς. Αυτοί άλλωστε τον κρατάνε στο χαράκωμα και τον βγάζουν συνέχεια νικητή στη μάχη με το χρόνο. Είναι  ένα  υποδειγματικό στοιχείο  ζωης που τον δένει  στενά με τον επίσης ακατάβλητο φίλο του  καθηγητή Διαμαντή Πεπελάση: δεν τα παρατάνε ποτέ γιατί ποτέ δεν έχασαν την επαφή με τον πραγματικό κόσμο και τους απλούς ανθρώπους.…  

Δημιούργησε, αγωνίστηκε, ταλαιπωρήθηκε, μεγαλούργησε και έκανε λάθη, αλλά δεν υποτάχθηκε. Ακόμη και όταν ήξερε ότι αυτό που κυνηγάει είναι οι ουτοπίες του- όπως η τελευταία απόπειρα να αναστήσει με τη «Σπίθα» το συλλογικό πνεύμα που γέννησε τους Λαμπράκηδες.

Ο Μίκης είναι πρώτα από όλα φως. Πρεσβευτής του «ωραίου του μεγάλου και του αληθινού». ‘Όταν δημιουργεί ,όταν πολιτεύεται, όταν διηγείται με τον μοναδικό τρόπο του παλιές ιστορίες, για την αντίσταση, τον Χαρίλαο, το Νερούδα, τον Μάνο Χατζιδάκι και τον Γιάννη Ρίτσο. Για την ταραχώδη σχέση του με την αριστερά.

Το ανάγλυφο της νεότερης ιστορίας της χώρας

Καθώς είναι φτιαγμένος από το υλικό που είναι φτιαγμένη η Ελλάδα, η μορφή του έχει αποτυπωθεί στο συλλογικό υποσυνείδητο των Ελλήνων. Η διαδρομή του αναγνωρίζεται καθολικά πλέον ως το ανάγλυφο της νεότερης ιστορίας της χώρας, από όποια πλευρά και αν τη βλέπει κανείς.Αυτή η διαδρομή είναι μάθημα πολιτικής, ιστορίας  αισθητικής, ουμανισμού, ήθους τόλμης, μαχητικότητας αλλά και εθνικής αυτογνωσίας. Αιρετικός και ταυτόχρονα ταγός. Σε μια περίοδο που όλα κινούνται προς όλες τις κατευθύνσεις ταυτόχρονα, ο Μίκης είναι το πιο ορατό σημείο στήριξης, όσων θέλουν να δουν τη ζωή από τη σκοπιά που αξίζει.

Δεν ξέρουμε τι ακριβώς σημαίνει η πρόταση του για την απαλλαγή της Ελλάδας από το χρέος. Ξέρουμε όμως τι διδάσκει: να μην απαλλάσσεις ποτέ τον εαυτό σου από το χρέος σου απέναντι στην Ελλάδα…

του ΓΙΩΡΓΟΥ ΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

ΠΗΓΗ:http://www.thetoc.gr/politiki/article/mikis-theodwrakis

Πρέπει να ξεφύγουμε από τα δόντια τους μια για πάντα, αν θέλουμε να εξακολουθήσουμε να είμαστε ελεύθεροι Έλληνες!

Δήλωση Μίκη Θεοδωράκη

21.11.2014

Ακόμα και ο πιο δύσπιστος Έλληνας σήμερα έχει καταλάβει ότι οι πιστωτές μας δεν θέλουν να μας αφήσουν από τις δαγκάνες τους και γι’ αυτό το λόγο η Τρόικα θέτει όλο και πιο σκληρούς όρους. Γιατί η Ελλάδα είναι γι’ αυτούς «λαβράκι» και θέλουν να μας «τηγανίζουν» στον αιώνα τον άπαντα.

Πρέπει να ξεφύγουμε από τα δόντια τους μια για πάντα, αν θέλουμε να εξακολουθήσουμε να είμαστε ελεύθεροι Έλληνες. Και οι λύσεις είναι δύο:

Πρώτον: Ουδετερότητα.

Δεύτερον: Σύναψη στενών οικονομικών σχέσεων με Κίνα-Ρωσία (ή και με την Ευρώπη αν καταφέρει να απαλλαγεί τελείως από την Τρόικα). Με τον όρο ότι θα βοηθήσουν αφ’ ενός να ξοφλήσουμε άμεσα και οριστικά το εθνικό μας χρέος και αφ’ ετέρου να αξιοποιήσουμε τον εθνικό μας πλούτο με συμβάσεις κοινοπραξιών, σύμφωνα με τις οποίες θα μπορούμε να συνεκμεταλλευθούμε τις πλουτοπαραγωγικές μας πηγές, εδάφους, υπεδάφους, υποθαλάσσιες και κυρίως βεβαίως τον αμύθητο πλούτο των υδρογονανθράκων της ελληνικής ΑΟΖ, που σύμφωνα με τις μελέτες επιστημόνων, σε βάθος χρόνου, ανέρχεται σε πολλά τρισεκατομμύρια ευρώ.

Η σύναψη τέτοιων συμβάσεων κοινοπραξιών είναι εντελώς νόμιμη σύμφωνα με όλες τις διεθνείς μας συμβάσεις, το δε αναμενόμενο όφελος (ακόμα και το άμεσο, όπως επιβεβαίωσε πρόσφατα μελέτη της Deutsche Bank) είναι τόσο μεγάλο, ώστε να μπορεί να θεωρηθεί βέβαιη η συμφωνία με τις δυνάμεις αυτές (Κίνα, Ρωσία, Ευρώπη χωρίς Τρόικα), για να απαλλαγούμε άμεσα από όλες τις δεσμεύσεις μας με τους ακόρεστους πιστωτές μας.

Προσωπικά έχω ταχθεί εδώ και πολύ καιρό υπέρ της πρώτης λύσης. Όμως είτε έτσι είτε αλλιώς, το βέβαιο είναι ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε άλλο. Θα πρέπει άμεσα να γίνει κάτι για την οριστική απαλλαγή μας από τις καταδυναστευτικές δεσμεύσεις μας με τους πιστωτές μας.
 
Αθήνα,  21.11.2014
 
Μίκης Θεοδωράκης

Λοιπόν κοπελιά,το ονομα μου είναι Ανδρέας Μαλεφάκης

Ένας Χανιώτης οικοδόμος που συμμετείχε στην εξέγερση του Πολυτεχνείου, απαντάει στην Έλλη Παπαγγέλη, μέλος της ΟΝΝΕΔ και υποψήφια περιφερειακή σύμβουλο στην Αττική με τον συνδυασμό του Γιώργου Κουμουτσάκου και της ΝΔ.

Το μέλος της ΟΝΝΕΔ ανήρτησε στο facebook ένα κατάπτυστο κείμενο σχετικά με τα όσα συνέβησαν στο Πολυτεχνείο το 1973, κάνοντας λόγο για «εφηβική εξέγερση» την οποία η αριστερά προέβαλε ως «πανεθνικό αγώνα».
Αυτό προκάλεσε την οργή του Γιώργου Κουμουτσάκου, ο οποίος έγραψε στο twitter:
«Για το θέμα Παπαγγέλη έχω να πω μόνον αυτό: το ότι κατέβασε την κατάπτυστη ανάρτηση δεν αρκεί. Οφείλει να ζητήσει δημοσίως συγγνώμη.»

Δημοσιεύουμε την απάντηση του Ανδρέα Μαλεφάκη, όπως ακριβώς αναρτήθηκε στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook:

Δεσπινής Έλλη Παπαγγελή.
Πρόεδρος της O.N.E.Δ

Διαβάζοντας αυτά που γράψατε για τους αγωνιστές του πολυτεχνείου σηκώθηκε η τρίχα μου κάγκελο που λέμε στην Κρήτη .
Λοιπόν κοπελιά,το ονομα μου είναι Ανδρέας Μαλεφάκης τα παιδιά μου είναι στην ηλικία σου.
Επόμενος αυτά που έγραψες από κάπου τα διάβασες η κάποιοι σου τα απαγόρευσαν
Εγώ δεν ξέρω τα γράμματα που ξέρεις αλλά κρίμα γιατί πήγαν χαμένα
Έχω να σου πω ότι είσαι και απολιτική ,ανιστόρητη, αγράμματη. Επιπόλαια .
Λοιπόν άκου για να μαθαίνεις γιατί είσαι πολύ μικρή ακόμη και έχεις πολλά να μάθεις.
Ήμουν εργάτης στην οικοδομή, στην Αθήνα σε ηλικία δέκα επτά χρόνων, διότι κοπελιά μου έπρεπε να δουλέψω για να βοηθήσω την οικογένεια μου και τον εαυτό μου να επιβιώσουμε .Για σχολειό δεν υπήρχε χρόνος .Το σχολειό μας Το πεζοδρόμιο, η καθημερινή βιοπάλη .Δεν τα βρήκα με όλα έτοιμα σαν και την πάρτη σου και μας την λες κιόλας .
Οι οικοδόμοι ήταν ένας από τους πρώτους κλάδους εργαζομένων που βρεθήκαμε διπλά στους φοιτητές .

Από εκείνη την μέρα έχουν περάσει σαράντα ένα χρόνια , ποτέ άλλοτε στην ζωή μου δεν τα έχω διηγηθεί η παινευτεί .
Αν τα λέω τώρα, κοπελιά είναι γιατί αυτοί που υπηρετείς είναι η καινούριοι Δικτάτορες της Ελλάδος .Ξανά χούντα
Οι περισσότεροι που ήμασταν μέσα στο πολυτεχνείο ,ήμασταν χωρίς κομματικές ταυτότητες πιστεύαμε, μόνο στην ιδεα της ελευθερίας και τίποτα άλλο .Για ένα καλύτερο αύριο .
Εγώ ,μαζί άλλους μπήκαμε μέσα στο Πολυτεχνείο την Τετάρτη.
Μέσα και έξω ήταν γεμάτο από φοιτητές ,οικοδόμους απλούς πολίτες που όλοι είχαμε ένα στόχο .
Την ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΜΑΣ .ΤΗΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Ο κόσμος επ εξω ήταν αλληλέγγυος προς εμάς .
Τα βράδυ μας έφερναν τρόφιμα και φάρμακΑ, οι αστυνομικοί που ήταν ακροβολισμένοι στα γύρω τετράγωνα τους πυροβολούσαν στο ψαχνό.
Προσπαθούσαν με κάθε τρόπο να εμποδίσουν τον κόσμο να έλθει..Έξω γινόταν μάχες ,όπου οι πυροβολισμοί,ηταν συχνεί, ιδικά τοις απογευματινές ώρες όπου ανέβαινε πολύς κόσμος.
Παρόλα αυτά ο κόσμος όλο και αυξανόταν .
Ποτέ δεν θα ξεχάσω την Πέμπτη ο βραδύ ένα άτομο να πεφτει από πυροβολισμούς στο απέναντι τετράγωνο , έξω από την είσοδο του πολυτεχνείου .
Ποτέ δεν μάθαμε αν επέζησε η πέθανε .
Εικόνες φρίκης, αλλά και αγώνα όπου δεν περιγράφονται ….
Σαράντα ένα χρόνια ,τα κράτησα σαν ιερό κειμήλιο,μεσα μου .
(Που να το φανταστώ οτι θα ξανά ζήσω χούντα και κατοχή)
Φτάσαμε το βραδύ της Παρασκευής όπου, αργά είδαμε το αρμα,να έρχεται και καταλάβαμε ότι θα γινόταν εισβολή.
Οι περισσότεροι από εμάς ,είμαστε σκαρφαλωμένοι πάνω στα κάγκελα
Από νωρίς είχαμε τοποθέτηση μπροστά από την καγκελόπορτα τρία αμάξια πλευρικά .Το ένα διπλά στο άλλο .
Δεν μας φόβιζε τίποτα .Το αίμα μας χόχλαζε . Φωνάζαμε να γνωστά συνθήματα . ‘.Δεν θέλω να επαναλαμβάνω χιλιο ειπωμένες ιστορίες
Μιλούσαμε απευθείας στα αδέλφια μας τους φαντάρους,
Προσπαθούσαμε να τους πείσουμε να μην εκτελέσουν την διαταγή .
Τραγουδούσαμε τον εθνικό ύμνο .
(Ακούτε κοπέλια δεν είμαστε φασίστες ,είμαστε αγωνιστές ,σαν και σας τώρα αλλά τραγουδούσαμε τον εθνικό μας ύμνο.)
Τελικά τα ξημερώματα πριν φέξει μπήκε το άρμα .Όλοι Τραβηχτήκαμε πίσω .Παντού χαμός ,πανδαιμόνιο.Τραυματίες αίματα παντού.
Τα καπνογόνα μας έπνιγαν.
(Σαν και τώρα τους ΜΑΤΑΤΣΙΔΕΣ που πνίγουν κάθε μέρα τα παιδιά στους δρόμους το ιδιο αδίστακτοι, βασανιστές είσαστε σαν και αυτούς, τότε )
Τρέχαμε να σωθούμε από τους αφηνιασμένους αστυνομικούς

Μπήκαμε σε μια αίθουσα διδασκαλίας όπου κοπέλες έκλαιγαν σοκαρισμένες .
Σπάσαμε ένα τσάμι και τις βοηθήσαμε να φύγουν από τα πλαϊνά παράθυρα και μετά πηδήξαμε και εμείς .
Πλέον το πολυτεχνείο ήταν γεμάτο μπάτσους, πράκτορες .Ολα τα καλά τα παιδιά,ήταν μέσα .
Στούς δρόμους οι αστυνομικοί, έριχναν φωτοβολίδες και οποίον έβλεπαν να κινείται τον πυροβολούσαν,αμέσως .
Μπροστά μας έπεσε ένα παλικάρι, στο απέναντι τετράγωνο , όπου ούτε και γι αυτόν μάθαμε ποτέ .Αν επέζησε η πέθανε .
Αστυνομικοί με πολιτικά, η με στολές ήταν παντού .Χτυπούσαν αλύπητα και χωρίς εξαίρεση .
Ήταν χειρότεροι από τα Γερμανικά ΕΣΣΕΣ.
Τρέχαμε όλοι να σωθούμε
Βρεθήκαμε σε μια πολυκατοικία, όπου περίπου σαράντα άτομα, ανεβήκαμε την σκάλα και ζητούσαμε, βοήθεια από τους πολίτες .
Οι άνθρωποι τρομοκρατημένοι δεν μας άνοιγαν .
Ανεβήκαμε στο κλιμακοστάσιο.
Σε λίγο μια χαραμάδα φωτός βγαίνει από μια πόρτα Όπου εμφανίστηκε ένας μεσήλικας άνδρας όπου μας κάλεσε μέσα .
Μας ταΐσε ότι είχε, έστρωσε χάμω στα πατώματα κουβέρτες χαλιά , για να ξαπλώσουμε .
Σε λίγο χτύπησε η πόρτα όπου την άνοιξε ο κύριος (Δεν θυμάμαι το όνομα του μετά από τόσα χρόνια. Ας είναι καλά αν είναι ακόμα εν ζωή ) Είχε βάλει της πιτζάμες του και έκανε τον κοιμισμένο .
Για καλή μας τύχη έπιασαν οι εκλύσεις του ,να μην ξυπνήσουν τα μωρά του. Έφυγαν αφού τους διαβεβαίωσε ότι δεν έπεσε στην αντίληψη του «σπείρα αναρχικών « .
Το ξημέρωμα ένας ένας , με την βοήθεια και την κάλυψη του ΚΥΡΙΟΥ αυτού , φύγαμε από την πολυκατοικία .
Στην πλατεία Κάνικος ,μετά από λίγη ώρα με συνέλαβαν τρις άνδρες με πολιτικά ,με ρώτησαν διάφορα . Μετά με οδήγησαν στο υπόγειο ,μιας πολυκατοικίας όπου είχε μετατραπεί σε κελί βασανιστηρίων .Με κάθισαν σε μια καρέκλα με καρφιά , με μαστίγωναν μένα αυτοσχέδιο γκλοπ όπου ήταν γεμάτο αμο .
Για πολλές ώρες προσπαθούσαν να μου αποσπάσουν ονόματα παιδιών που ήμασταν μέσα .
Σαν απελπίστηκαν για να με ξεφτιλίσουν και να με ταπεινώσουν,μου κούρεψαν το μισό μου κεφάλι με ξιφολόγχη ……..
Κοπελιά .
Οι απλοί αγωνιστές ποτέ δεν καπηλευτήκαμε τον αγώνα που δώσαμε για λευτεριά και Δημοκρατία .
Συνεχίσαμε τον αγώνα της επιβιώσεις χωρίς ποτέ να ζητήσουμε ανταλλάγματα, η αναγνωσιμότητα .Ποτε δεν πήγαμε στα κομματικά τους μαγαζιά, να ζητήσουμε το ελάχιστο. Γιατί μάθαμε με την δική μας δύναμη ,να προσχωρούμε μπροστά,στην ζωη .
Ναι κάποιοι το εκμεταλλεύτηκαν κατά κόρο
Δαμανάκη , Παπουτσής { Ποιος ο Παπουτσής που με εντολή του το 2011 επνιξε χιλιάδες διαδηλωτές στην Αθήνα με χημικά και ξύλο Τρομάρα του του αγωνιστή ) ,Λαλιώτης ,Τζουμακας ,και .τόσοι άλλοι που μετά ξέχασαν,Τα οραματα του αγώνα και το μόνο που ξέρανε και ξέρουν είναι να γεμίζουν τοις τσέπες τους με κλεμμένα χρήματα από τον κόπο και τον ιδρώτα του απλού λαού .
Τώρα οι άλλοτε άσπονδοι εχροι είναι συνεταιρακια, στην μίζα , στην λαμογιά, στην προδοσία .Μαζί υπογράφουν το ξεπούλημα μια περήφανης και πάμπλουτης χώρας ,μόνο και μόνο για να αρπάξουν περισσότερα και να γλυτώσουν τα τομάρια τους
Και εμείς οι απλοί πολίτες κοιμόμαστε ακόμη και είμαστε χωρισμένοι σε χίλια κομμάτια .
Κοπελιά αυτοί που υπηρετείς μαζί με τους συνεταίρους τους τα Πασοκια μας προδώσαν και μας ξεπούλησαν .Ξυπνάτε
Σταματήστε να σπέρνετε διχόνοια και μίσος .Όποιος σπέρνει ανέμους θερίζει θύελλες .
Τελειώνοντας για να μην σου στερώ τον πολύτιμο χρόνο σου,γιατί θα θες να πας να ποστάρεις ,την κάλπικη ομορφιά σου Να μαζέψεις μερικά laik να κολακεύσεις την ματαιοδοξίας σου θα σου πω μόνο τούτο :
«Οι υψηλές θέσεις είναι σαν τα ψιλά βουνά που σε αυτά ανεβαίνουν οι αετοί και τα ερπετά»
Εσύ από ότι κατάλαβα έχεις επιλέξει να ανεβαίνεις έρποντας και γλύφοντας..
Ψωμί Παιδεία, ελευθερία η χούντα δεν τέλειωσε το 73
Ανδρέας Μαλεφάκης

ΠΗΓΗ  http://ispitha.gr/

Η ΣΠΙΘΑ ΠΑΝΤΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΩΝΕΣ ΓΙΑ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ

          

Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία: Επίκαιρο όσο ποτέ το πολιτικό αυτό μήνυμα του Πολυτεχνείου, σαράντα χρόνια μετά τη μεγαλειώδη εξέγερση που πνίγηκε στο αίμα, εξακολουθεί να μας εμπνέει και να μας καθοδηγεί.

Η ΣΠΙΘΑ πιστή στην Ιδρυτική της Διακήρυξη, που έγινε πανελλήνιο αίτημα για Εθνική Ανεξαρτησία-Λαϊκή Κυριαρχία- Πατριωτική Αναγέννηση, υποκλίνεται στον αγώνα εκείνο των φοιτητών που δεν πήγε χαμένος όπως τότε πίστευαν οι δυνάστες.
Ο δικός μας αγώνας τώρα ενάντια σε ένα πολύ πιο βάναυσο δυνάστη είναι συνεχής και αδιάλλειπτος.
Το φρόνημά μας είναι υψηλό και γενναίο. Αυτό μεταγγίζουμε στον ελληνικό λαό, ένα λαό εξαντλημένο, απατημένο και απελπισμένο.
Το Πολυτεχνείο, φάρος φωτός, έρχεται μέσα από τα χρόνια να μας θυμίσει, πως οι Έλληνες όταν είναι ενωμένοι, όταν αφήνουν πίσω, τις κάθε είδους κομματικές ταυτότητες, κάνουν το θαύμα!
Είμαστε στην πιο κρίσιμη ίσως στιγμή από τη μέρα που μπήκαμε στο μνημόνιο. Είναι φανερό πως μας οδηγούν μέσα από την οικονομική εξαθλίωση στον εθνικό αφανισμό.
Τιμώντας τους νεκρούς του Πολυτεχνείου και όλους εκείνους που δεν πούλησαν τον αγώνα τους για 30 αργύρια τους υποσχόμαστε πως θα βαδίσουμε στα χνάρια που εκείνοι χάραξαν με το αίμα τους.
Η ΣΠΙΘΑ πάντα μπροστά στον αγώνα για λευτεριά και αξιοπρέπεια με κάθε τίμημα!
Γραφείο Τύπου Σπίθα - ΚΑΠ, 15.11.2014

Καταγγελία για το βίαιο κλείσιμο του Πανεπιστημίου Αθηνών
"Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία! Η χούντα δεν τελείωσε το '73"
Η Νεολαία της Σπίθας καλεί το φοιτητικό και λαϊκό κίνημα ενωμένο σαν μια γροθιά να διεκδικήσει την εθνική ανεξαρτησία και την λαϊκή κυριαρχία της χώρας, όπως έκανε κατά την εξέγερση του '73 σε Νομική και Πολυτεχνείο, απέναντι στην κυβέρνηση των υπουργοποιημένων χουντικών και της ξενοκρατίας.
Λίγες μόλις μέρες πριν την έναρξη του τριημέρου των εκδηλώσεων για την εξέγερση του Πολυτεχνείου, τα ΜΑΤ κάνουν "κατάληψη" στις σχολές παρεμποδίζοντας των φοιτητές να μπουν στο πανεπιστήμιο. Με διαταγή μάλιστα της κομματικά εγκάθετης πρυτανείας, αναστέλλονται όλες οι εκδηλώσεις εντός των κτιρίων του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου (ΕΚΠΑ), μέχρι και την ημέρα της επετείου της 17 Νοέμβρη.
Σήμερα χτυπήσανε για μια φορά ακόμα την δημοκρατία στην πατρίδα μας και μάλιστα σε μια περίοδο που οι συμβολισμοί μιλάνε από μόνοι τους. Η χούντα των μνημονίων κλείνει το μάτι στην άλλη χούντα, αυτή των "απριλιανών", θυμίζοντας σε όλο τον λαό τις ιστορικές αναφορές της σημερινής κυβέρνησης.
Νεολαία Σπίθας, 13.11.2014

Καταγγελία για την άνανδρη επίθεση προς τους φοιτητές
Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να χτυπήσει τη μεγάλη αντιιμπεριαλιστική πορεία, για να τρομοκρατήσει όσους δεν την ψηφίσουν. Καταγγέλλουμε την φασιστική επίθεση από τα πιόνια του παράνομου και αντιλαϊκού κράτους προς στους φοιτητές. Το καθεστώς είναι υπό κατάρρευση και στην προσπάθειά του να τρομοκρατήσει τους πολίτες, άσκησε βία στο μέλλον της Ελλάδας, στους φοιτητές, στην Ελληνική νεολαία. Ο λαός σύσσωμος και συσπειρωμένος όσο ποτέ θα πρέπει να απαντήσει στην άνανδρη επίθεση που δέχθηκαν οι φοιτητές. Η ΣΠΙΘΑ καλεί τον Ελληνικό λαό να αντισταθεί ενάντια στο φασιστικό καθεστώς και να δώσει βροντερό παρόν στο εορτασμό του Πολυτεχνείου και από εορτασμό να το μετατρέψει σε ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ. Το μέλλον μας ανήκει.
Συντακτική ομάδα Σπίθας 14.11.2014

Κίνημα Ανεξαρτήτων Πολιτών – ΣΠΙΘΑ
Γραφεία: Καλαμίδα 3, Ψυρρή. http://ispitha.gr, epi.no.attikis@gmail.com, neolaiaspithas@gmail.com

Η ΧΟΥΝΤΑ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΟ΄73.

Η κυβέρνηση, για ακόμη μια φορά δείχνει το φασιστικό της πρόσωπο με αφορμή την 41η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Αυτή τη φορά επέλεξε να χτυπάει τα παιδιά μας, τα ''θρασίμια'' όπως τα αποκαλεί,δια στόματος του πρωθυπουργού των μνημονίων και της υποτέλειας. Χτυπάει τα ''θρασίμια'' επειδή διεκδικούν το δικαίωμα στη μόρφωση, την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και τη δικαιοσύνη. Η ολιγαχία ,στην προσπάθειά της να απαξιώσει τον εορτασμό του Πολυτεχνείου,χρησιμοποιεί τα ΜΑΤ σε ρόλο γνήσιων μισθοφόρων της , κάνοντας αποκλεισμό σε πανεπιστημιακές σχολές με στόχο να φιμώσει το φοιτητικό κίνημα. Για πολλοστή φορά στη χώρα μας καταλύθηκε απροκάλυπτα η Δημοκρατία. Εμείς, δεν έχουμε παρά να δηλώσουμε περήφανοι για τα ''θρασίμια'' που αγωνίζονται για μια ελεύθερη αξιοπρεπή ζωή . 
Θα είμαστε μαζί τους στον δύσκολο και δίκαιο αγώνα τους.



ΣΠΙΘΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ